ZWYCZAJNE POPOŁUDNIE

www.pixabay.com

Zupełnie nie wiedział co ma ze sobą począć. Błąkał się bez celu i zrezygnowany pozwalał, by zimny deszcz przenikał jego skórę, aż do bólu. W głowie kołatały się nieskładne myśli, które mieszały się z rozwichrzonymi, całkiem niezrozumiałymi, w dodatku nie jego słowami:

- Naświetlania... ma pan pół roku... ból nie do zniesienia… nie rozumie pan… nie ma wyjścia… moi pacjenci się nie poddają… nie pozwolę na to… może chemia… nie ma czasu… jest pan GŁUPCEM!!! … bez leczenia… może miesiąc…

Wlókł się mając wrażenie, że ulica po której szedł wypełnia się nieśpiesznie smolistą i obezwładniającą ruchy mazią. Brakowało mu tchu. No, tak. Płuca oderwane od całości. Przestawały być elementem ciała i jego własnością. Nie miał już do nich żadnych praw.

- Przywłaszczenie mienia – parsknął do swojego odkrycia - Jestem trupem… Może od razu położę się tu gdzie stanę… - czerpał jakąś nieprzyzwoitą przyjemność z użalania się nad sobą.

C.D.N. :)

KSIĄŻKA ZE ZBIOREM OPOWIADAŃ UKAŻE SIĘ W GRUDNIU 2019 ROKU :) ZAPRASZAM :) 

Boci@n

Zapraszam na mjego fanpejdża :)
https://www.facebook.com/HeartFeathers-1721721294801865/